.........

Ben en çok senin gülüşünü özledim.
Ekmeği aramaz oldum gülüşün kadar.

Sen güldüğün zaman gül reçeli damlar dudaklarından.

Ben en çok adımı senden duymayı özledim.
Öyle bir şeydin işte sen, akıllara zarar gönlüme yar’ardın…

[ Şiir: Atakan Gülgar ]