HİÇ olmamiŞtinkİ
--------------------
Elimdeki cam kesikleri kabuk bağladı bu gün… Gidişin kadar derin değillerdi çünkü. Ellerim,
ellerime bakıyorum da ne de çabuk iyileşiyorlar. Oysa giderken içimde bıraktığın boşluk hala canımı
yakıyor. Ve hala kanadığını hissedebiliyorum yüreğimin.
Niye hep savaşmayı seçtin ki benimle? Tam da yüreğimdeki isyanları bastırmışken, kendimle
savaşmamaya söz vermişken, yaralarımı sarmışken ve ben seni böyle delicesine sevmişken niye…
Beni sevmeyi deneseydin oysa yaralarıma tuz basmak zorunda kalmazdım… Ne garip değil mi…
Gidişinin bıraktığı acıyı bastırsın diye başka acılar seçiyorum artık. Cam kırıklarının üzerinde
yürüyorum mesela, ellerimi ateşin üzerinde dolaştırabiliyorum, yumruğumu sıkıp olağan gücümle duvara
indirebiliyorum örneğin.
İndiriyorum da...… Yine de bastıramıyorum yokluğunun bıraktığı acıyı.
Sahi niye gitmiştin…Niye yoktun…Hangi masal kandırdı…Hangi yıldız sakladı ki seni
benden?
Sahi... Gitmiştin değil mi..?
Kendimi kandırıyorum sadece
Yoktun.
Hiç olmamıştın ki...
(alıntı)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder