S E N S İ Z L İ K...! ! !

S E N S İ Z L İ K...! ! !


'Küs olacak mısın, yine sessiz sedasız

olacak mısın? Beni unutacak mısın? '

oldu son sorusu...


Onu ömrümün sonuna kadar unutmayacağım.

Yüreğimde bıraktığı sızı hala ilk günkü sıcaklığını

koruyor.

Yıprandım, parçalandım ama verdiğim sözü

tuttum; unutmadım...

Yeni bi aşka yelken de açmadım.

Sığınacak bi liman da aramadım kendime.

Mavi sevdamı hırçın dalgalardan koruyacak bi

adam aramadım ardından.

Kaçtım herkesten ve herşeyden.

Çok şey gözümü korkuttu.

Belki de O, bilemiyorum...

Ben sadece böyle bi başıma O'na yazılar yazmayı

sürdüreceğim.


Hayallerimin yitik yanı..


Seni severken kendimden korkmayı

öğrettin bana.

Ayazda gömleğimi rüzgâra asmayı, rüzgâra içimi

açmayı öğrettin.

Üşüttün yüreğimi kimliksiz rüzgârlarda.

Sana yazılar yazma telaşındaydım, hüzünler

düşürdün hep payıma.

Söküldü hayallerim ve hüzne bulaştı.

Bu sensizlik demir gibi, kan tadında.

Felaketime yazgılıyım nice zamandır.


Sensizlik felaketim..



Hayallerimin bitik yanı...

Seni severken kendimi terk etmeyi öğrettin bana.

Adımdan adım adım geçmeyi öğrettin, felaketi

sevmeyi! Sensizlik bitişimdi,

bitmeyi sevdirdin bana. İlmek ilmek söküldüm

sensizliğe.

Kan tadında demir gibi bir ayazdı.

Hiçbir tarih bu ihaneti yazmazdı.

Ben, ihanetimle bir yazgılıyım kaç zamandır.

Sensizlik ihanetim..


Hayallerimin sökük yanı..


Seni severken öğrendim kurallı cümleler

kuramamayı.

Ters-yüz bir yalnızlıktı yaşadığım.

Kim-siz, kimse-siz, kimlik-siz bir yalnızlıktı

bana öğrettiğin.

Söküldüm kuralsız yalnızlıklara, söküldüm

imlasızlıklara,

kimliksiz ayazlara, cahil yalnızlıklara.

Sus-pus olmuş cahilliğimle yazgılıyım çok

zamandır.

Sensizlik cehaletim...


Hayallerimin çökük yanı...


Seni severken aşk denilen şey,

sınırlarımı ihlal etti.

Sen bana kurallarımı yakmayı öğrettin.

Hayata karşı bütün dayılanmalarımı

yerle bir ettin.

İçimi yıktın, içimi yaktın, içimi çökerttin.

Beni acizliğimle baş başa koyup gittin.


Sensizlik acizliğim...

alıntı****